Steenkool is een essentiële energiebron die wereldwijd wordt gebruikt, en het begrijpen van de energie-inhoud is cruciaal voor een efficiënte benutting. Twee belangrijke meeteenheden die worden gebruikt om de energie-inhoud van steenkool te meten, zijn de Bruto Calorische Waarde (BCW) en de Netto Calorische Waarde (NCW). Dit artikel verkent de eenvoudigste methoden voor het omrekenen van BCW naar NCW, en biedt een duidelijk begrip van deze concepten en hun betekenis.
Brutocaloriewaarde (GCV), ook bekend als de hogere verbrandingswaarde (HHV), is de totale hoeveelheid warmte die vrijkomt wanneer een specifieke hoeveelheid steenkool volledig verbrand wordt. Het omvat de latente warmte van verdamping van water.
Netto calorische waarde (NCV), ook wel de lagere verbrandingswaarde (LHV) genoemd, is de hoeveelheid warmte die vrijkomt bij de verbranding, exclusief de latente warmte van verdamping van water. NCV is een praktischere maat voor de energie-inhoud, omdat het de werkelijke bruikbare energie weerspiegelt.
Het omzetten van GCV naar NCV is essentieel voor:
De conversie van GCV naar NCV houdt rekening met de energie die verloren gaat vanwege het vochtgehalte in steenkool. De eenvoudigste methoden voor deze conversie worden hieronder beschreven:
Deze methode gebruikt een eenvoudige formule om GCV om te zetten naar NCV:
\[\text{NCV} = \text{GCV} – (M \times 24.44)\]
Waar:
– NCV is de Nettocalorische Waarde.
– GCV is de Bruto Calorische Waarde.
– M is het vochtgehaltepercentage in de kolen.
Deze aanpak gebruikt een empirie formule die zowel het vocht- als waterstofgehalte in overweging neemt:
\[\text{NCV} = \text{GCV} – (M \times 24,44) – (H \times 9 \times 2,44)\]
Waar:
– H is het percentage waterstofgehalte in de kolen.
Voor snelle schattingen kan een vereenvoudigde benadering worden gebruikt:
Deze methode gaat ervan uit dat ongeveer 5% van de energie verloren gaat door vocht- en waterstofinhoud, wat een ruwe schatting oplevert die geschikt is voor voorlopige evaluaties.
Het converteren van GCV naar NCV is een cruciaal proces voor het nauwkeurig beoordelen van de energie-inhoud van kolen. Door gebruik te maken van eenvoudige rekenmethoden, zoals de basisformulebenadering, de empirische formulebenadering en de vereenvoudigde benadering, kunnen belanghebbenden geïnformeerde beslissingen nemen over het gebruik van kolen. Het begrijpen van deze conversiemethoden zorgt voor een betere energie-efficiëntie, kostenbeheer en milieuverantwoordelijkheid bij het gebruik van kolen.
